Strona autorstwa Krzysztofa Bulzackiego

To jest strona amatorska, nie ma cech stron internetowych, jest pisana jak książka na maszynie rozdział po rozdziale, linijka po linijce, bez ilustracji.  Dotychczas wydałem 4 książeczki: „Zawsze mój Lwów", „Polacy i Ukraińcy trudny rozwód", „Na wariackich papierach" oraz „Zawsze wierni Tobie Polsko". Na dalsze książeczki zabrakło pieniędzy. Wszystkim moim czytelnikom polecam rękopisy komputerowe - historię Lwowa "Lwów w Drugiej Rzeczypospolitej" oraz cykl moich artykułów w Tygodniku Polskim w Australii.. Na tej stronie są stare teksty i nowe. Stale jest coś dopisywane. Temat ten przeznaczony jest dla młodych Polaków również dla tych skażonych lewicującym stalinizmem, jak tych skażonych prawicowym wypaczeniem patriotyzmu. Ojczyznę należy kochać i umieć dla Niej żyć.
Urodziłem się 2 stycznia 1930 roku w najpiękniejszym mieście w Polsce. Ojciec mój urodził się w Warszawie, zakochał się we Lwowie i został do końca swoich dni zakochany w tym mieście. Matka moja urodziła się w historycznej polskiej wsi na Kresach, która swój rodowód wywodziła z XI wieku, kiedy to Tatarzy brali jasyr (dziś mało kto wie co to znaczy, odkąd specjaliści od niszczenia wiedzy o Polsce w szkołach usunęli dzieła Henryka Sienkiewicza z lektur szkolnych) Tu właśnie w jarze ukryło się sto bab i uniknęło jasyru, czyli niewoli tatarskiej, stąd nazwa wsi: T(o)u sto bab ( y ), razem Toustobaby.
Moje adresy we Lwowie
Urodziłem się w szpitaliku na Łyczakowie na przeciw placu Świętego Antoniego, nasze pierwsze mieszkanie było na Stryjskiej na samej górze w blokach, chyba wojskowych, naszym najbliższym sąsiadem był pułkownik Kamiński. Niebawem skończył się kryzys mieszkaniowy i rodzice przeprowadzili się na Łyczaków na ulicę Piaskową nr 5, ze Stryjskiej Mama miała daleko do pracy w Szkole Handlowej i Gimnazjum Kupieckim na Franciszkańskiej, a jeszcze po południu dodatkowo uczyła na Skarbkowskiej. Mieszkanie na Piaskowej znalazł Rodzicom ówczesny dyrektor Szkoły na Franciszkańskiej dr Karol Zagajewski ojciec Tadeusza profesora Politechniki Śląskiej w Gliwicach i dziadek Adama poety.
Od tego czasu zmienialiśmy mieszkanie co dwa lata, wynajęte mieszkanie malowano i w ciągu jednego dnia przewożono meble i rzeczy przy pomocy firm wyspecjalizowanych do przeprowadzki. Unikano w ten sposób bałaganu z przesuwaniem mebli podczas malowania. Kolejno mieszkaliśmy pod adresami: Żyrzyńska 7, Tarnowskiego 72 już na samej górze, Żyrzyńska 37 na przeciw Szkoły Przemysłowej na Snopkowie, na górnym Łyczakowie na Kolonii Profesorskiej przy ul. Ptaśnika 11. Tu zastała nas wojna i pierwsza okupacja sowiecka. Podczas okupacji niemieckiej w 1942 roku w wyniku działalności w Żegocie musieliśmy natychmiast opuścić Lwów i przez rok mieszkaliśmy w Nałęczowie w willi dziadków „Na Górze" przy alei Lipowej. Po roku wróciliśmy do Lwowa na adres Rewakowicza 15 na Łyczakowie. To był nasz ostatni adres we Lwowie. Po wysiedleniu ze Lwowa dotarliśmy w lipcu 1946 roku do Jeleniej Góry.
Moje szkoły:
Do pierwszej klasy zostałem zapisany do koedukacyjnej szkoły powszechnej im. Jana dra Niemca. Była to szkoła ekskluzywna w całym tego słowa znaczeniu. W klasie było 14 uczniów. Na każdej lekcji każdy uczeń był kilka razy pytany. Aktywność uczniów dawała bardzo dobre efekty. Do trójki Żydów przychodził rabin na lekcję religii. Wśród nich była dziewczynka Lili Werner. Ponadto do tej klasy chodzili Wojtek Prugar, Krystyna Kaczmarz, Adia Patejdl i jeszcze dziewięć osób. Po roku do tej szkoły został zapisany Władysław Zalewski syn producenta najlepszych ciastek w Polsce. Sklep Zalewskich przy ul. Akademickiej był chlubą Lwowa.
Do trzeciej klasy zostałem przeniesiony do Szkoły Ćwiczeń na Sakramentek. W klasie był pełny skład chłopców z różnych środowisk. U Jana Niemca byli tylko bardzo grzeczni, nie umiałem się bić z chłopakami i musiałem przed batiarami uciekać. W Szkole Ćwiczeń uczyłem się żyć w tym środowisku. Była to też szkoła ekskluzywna w pewnym sensie, nauczyciele posiadali doktoraty. Wychowawcą klasy był dr Tadeusz Witwicki, religii uczył ksiądz dr Stanisław Bizuń, autor książki: „Historia Krzyżem Znaczona". Nasza fotografia z Pierwszej Komunii znajduje się w tej książce, jednak bez nazwisk. Na odwrocie tej fotografii moja Mama zapisała nazwiska uczniów. Po opublikowaniu jej w „Naszym Dzienniku" zgłosił się tylko jeden kolega.
Po wybuchu wojny pod okupacją Sowieckiej Ukrainy obowiązywała rejonizacja. Cofnięto nas o jedną klasę, ponieważ w Związku Sowieckim był „wyższy" poziom nauczania. Do klasy trzeciej i czwartej chodziłem do Zimorowicza. Tu po śmierci mego rodzeństwa miałem pełną swobodę i pasowano mnie na batiara. Po zmianie okupanta chodziłem do klasy piątej do Braci Zmartwychwstańców, tam gdzie ukrywał się prof. Eugeniusz Romer. Do szóstej klasy po nagłym wyjeździe chodziłem do szkoły w Nałęczowie. Po powrocie do Lwowa do siódmej klasy chodziłem Za Zbrojownią i zdążyłem zdać egzamin wstępny do Szkoły Handlowej. Pamiętam dyktando z polskiego: „W ogrodzie rośli marchewki i pietruszki", czy to był „chwyt", czy pomyłka, tego nikt nie wyjaśni.
Za „drugich  Moskali" poszedłem do klasy ósmej koło głuchoniemych na Łyczakowie. Do klasy wszedł dyrektor i powiedział: „kto nie zna algebry niech idzie do klasy niżej". Poszedłem do siódmej i tu powtórzyła się scena, wróciłem do klasy ósmej. Algebry oczywiście nie umiałem, ale uczyła nas pani Pankiewicz z Politechniki Lwowskiej, na końcowym egzaminie dostałem ocenę celującą.
Podczas wakacji zawalił się sufit w naszej klasie i do klasy dziewiątej chodziłem na Ochronek. Po ukończeniu tej klasy zostaliśmy wpisani na listę wysiedleńczą. Związek Patriotów Polskich (Wandy Wasilewskiej) zaopatrywał nas w fałszywe świadectwa w celu przyjęcia do polskich szkół. Zgłosiłem się po takie świadectwo i otrzymałem świadectwo ukończenia pierwszej licealnej typu humanistycznego, wróciłem do domu, aż tu Mama mówi: „coś ty zrobił? idź tam jutro i weź świadectwo typu matematycznego". Nauczyciel wypisujący świadectwa dał mi drugie typu matematycznego i powiedział: „weź oba, może ci się coś odmieni".
Zachowałem oba na pamiątkę.
W Jeleniej Górze zapisałem się do klasy maturalnej i tu zaczęły się trudności, mówiłem przecież czystym lwowskim bałakiem. Chodziłem do tej klasy dwa lata, mimo najlepszej lokaty z matematyki. Moj kolega klasowy Staszek Bareja chodził też dwa lata przez nieznajomość fizyki i chemii. Polska straciła rok produkcji jego filmów, a ja nadal piszę swoje artykuły już nie lwowskim bałakiem. A Jerzy Jarocki światowej sławy reżyser teatru im. Słowackiego w Krakowie „pogniewał" się na naszą szkołę i maturę zdał chyba w Łodzi.
Zapraszam na te strony - absolwent z dwóją z polskiego i historii.